sdfgsdg

بسم الله . . .

درد های من ،

                   جامه نیستند !

                            تا ز تن در آورم . . .

" چامه و چکامه " نیستند !

                  تا به " رشته ی سخن " درآورم  . . .

نعره نیستند !

               تا ز" نای " جان در آورم . . .

دردهای من نگفتنی ،

                 دردهای من نهفتنی است . . .

دردهای من ،

            اگر چه مثل دردهای مردم زمانه نیست ،

                                              درد مردم زمانه است !

مردمی که چین پوستینشان ،

     مردمی که رنگ روی آستینشان ،

                        مردمی که نامهایشان ،

                                جلدهای کهنه ی شناسنامه هایشان ،

                                                                  درد می کند . . .

من ولی تمام اسخوان بودنم  ،

          لحظه های ساده ی سرودنم

                                 درد می کند . . . !

اغنای روح من ،

    شانه های خسته ی غرور من ،

                       تکیه گاه بی پناهی دلم ،

                            شکسته است کتف گریه های بی بهانه ام . . . !

بازوان حس شاعرانه ام ،

                 زخم خورده است . . .

دردهای پوستی کجا ؟

                   درد دوستی کجا . . .

این سماجت عجیب

         پا فشاری شگفت دردهاست . . .

دردهای آشنا ،

             دردهای آشنا ،

                  دردهای بومی و غریب  ،

                                     دردهای خانگی ،

                                                  دردهای کهنه ی لجوج . . .

اولین قلم ،

حرف حرف درد را

در دلم نوشته است . . .

دست سرنوشت ،

خون درد را با گلم سرشته است . . .

پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم !؟

درد ،

رنگ و بوی غنچه ی دل است . . .

پس چگونه من

رنگ و بوی غنچه را ز برگهای نو به نوی آن جدا کنم !؟

دفتر مرا

دست درد ورق می زند . . .

شعر تازه ی مرا درد گفته است ،

درد هم شنفته است . . .

پس در این میان من از چه حرف می زنم !؟

 درد ، حرف نیست !

درد نام دیگر من است . . .

من چگونه خویش را صدا کنم !؟

قیصر . . .

یا فتاح

وقتی پشت پنجره می آیی ، گویی خورشید طلوع کرده . . . وقتی تو 

میدمی از پشت پنجره . . .از خورشید فرصت خودنمایی را می

ربایی . . . حتی خورشید برای دیدن تو . . . برای رنگ نگاه تو . . .

بلندترین کوهها را زیر پا می گذارد ، تا نگاهش را به نگاه تو عزیز

، گره بزند . . .

وقتی که پشت پنجره می آیی . . . احساس را با خود ارمغان می

آوری . . . و عاطفه می بخشی به لطافت رزهای تنهای پشت

پنجره . . .

وقتی که پشت پنجره می آیی مهر و عاطفه دستان کودکانه اشان را

به تو می سپارند و همبازی دل پاک و معصوم تو می شوند . . .

وقتی باران می بارد ، گویی تو پشت پنجره ای . . .  صدای پای

قطره های باران که بی مهابا خود را به شیشه ی پنجره می کوبند ،

شنیدنیست . . . آنها قاصد اشکهای پنهان خورشید در پس ابرند . . .

اشکهایی که از شرم نگاه تو ، از هــُـرم وجود تو پشت پنجره  و از

رنگ حضور تو . . . بی پایان و بی بهانه  شده اند . . .

دوست دارم که تو را زیرباران و در قاب چوبی پنجره ببینم . . .

دوست دارم به افق خیره شوی تا زیبایی خدا را در تلالو نگاه های

بی ریای ِ تو خیره شوم  . . .

وقتی که پشت پنجره می آیی ، یاسهای کنار پنجره می رویند . . . و

عطر یاس شهر را می پیچد . . . و همه ی نسیمها سوی تو می وزند . . .

وقتی تو پشت پنجره ای ، احساس رنگ تازه ای می گیرد . . . و

مهرعاطفه از دستان تو سیراب می شوند . . .

وقتی پشت پنجره می آیی . . . لطافت را درس تازه ای می دهی ،

مهر را نوازش می کنی . . . و دلی را آرامش می دهی . . . آرامشی

عمیق و دوست داشتنی . . .

نمی دانی ! نگاهت از پشت پنجره ای که روبه بینهایت باز می

شود . . . تماشایست . . .

ای آسمانی ِ روی زمین . . . ! نقش تو پشت پنجره ی عشق و

احساس حک شده !

بگو !

از تبار کدامین نوری که نهایت ناپذیراست . . . ؟

ای در حصار زمان گرفتار . . . ! چیست بهای زمان . . . ؟

می دانم . . . می دانم این حصار را روزی با دستان پر از عشق خود

خواهی شکست . . . کاش آنروز باشم و فاتحانه بر روی قله ی عشق

و احساس قدم برداشتنت را ببینم. . . ای کاش باشم . . . ای کاش . . .

باور کن به خدا هم حسودی می کنم . . . چرا که عزیزی مثل تو

دارد . . .

نفس بکش مهربان . . . !

                         نفس بکش . . . !

                                      دلی به نفس تو آغشته شده . . .

یا علی . . .

sdfgsdg...

به نام تنها دلداده

ای کم شده وفای تو . . .

                               این نیز بگذرد . . .

افزون شده جفای تو . . .

                            این نیز بگذرد .. .

زین پیش نیک بود به من رای تو گذشت . . .

گر بد شدست رای تو . . .

                                این نیز بگذرد . . .

گر دوری از هوای منت ، هست روز و شب جای دگر هوای تو  . . .

                               این نیز بگذرد . . .

گر هست مستمند ، دل بی گناه من در محنت و بلای تو . . .

                               این نیز بگذرد . . .

وصلم که بود روز طرب دلگشای تو ، گر نیت دلگشای تو . . .

                               این نیز بگذرد . . .

بگذشت آن زمان که بدم من سزای تو . . . اکنون نیم سزای تو . . .

                               این نیز بگذرد  . . .

گر سیر گشتی از من و خواهی که نگذرم گـِـرد در سرای تو . . .

                                    این نیز بگذرد . . .

" به نام خدا "

دید مجنون را یکی صحرانورد

                                      در میان بادیه بنشسته فرد . . .

ساخته بر خاک ز انگشتان قلم ،

                                     می زند حرفی به دست خود رقم . . .

گفت ای مفتون شیدا ! چیست این ؟

                                     می نویسی نامه ! سوی کیست این ؟

کـِـی به روی خاک باقی ماندش ؟

                                    تا کسی دیگر پس از تو خواندش !

گفت : مشق نام لیلی می کنم . . .

                                   خاطر خود را تسلی می کنم . . .

می نویسم نامش اول از وفا . . .

                                  می نگارم نامه ی عشق و صفا . . .

نیست جز نامی از او در دست ِ من . . .

                                زان بلندی یافت جان ِ مست ِ من . . .

ناچشیده جرعه ای از جام او ،

                               عشقبازی می کنم با نام او . . .                 

نظامی  

" هو الحق "

ملاصدرا می گوید  :

خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان ، اما به قدر فهم تو

کوچک می شود و به قدرنیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو

گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود . . .

یتیمان را پدر می شود و مادر . . .

محتاجان ِ برادری را برادر می شود . . .

عقیمان را طفل می شود . . .

ناامیدان را امید می شود . . .

گمگشتگان را راه می شود . . .

در تاریکی ماندگان را نور می شود . . .

رزمندگان را شمشیر می شود . . .

پیران را عصا می شود . . .

مشتاقان ِ به عشق را عشق می شود . . .

خداوند ، همه چیز می شود همه کس را . . .

به شرط اعتقاد . . .

          به شرط پاکی دل . . .

                         به شرط طهارت روح . . .

                                      به شرطپرهز از معامله با ابلیس . . .

بشوئید قلبهایتان را از هر احساس ناروا . . .

و مغزهایتان را از هر اندیشه ی خلاف و زبانهایتان را از هر گفتار

ناپاک . . .

و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزد از ناجوانمردیها ،

ناراستی ها ، نامردیها و . . .

چنین کنید تا ببینید خداوند چگونه بر سر سفره ی شما با کاسه ای

خوراک و تکه ای نان می نشیند . . .

در دکان شما کفه های ترازوهایتان را میزان می کند و در کوچه

های خلوت شب با شما آواز می خواند . . .

مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا ،

یافت نمی شود . . .؟؟؟

به نام خدای علی ، تنها مرد کوفه . . .

شما را به تقوی و ترس از خدا سفارش می کنم و اینکه دنیا را نخواهید ، هر چند شما را بجوید ، به کالای دنیا دل نبندید هر چند در دسترستان باشد و اندوهناک نشوید بر چیزی از دنیا که از شما گرفته شده باشد ، راست و درست سخن بگویید ، برای پاداش یافتن در آخرت کار کنید ، ستمگر را دشمن وستمدیده را یار و مدد کار باشید ، شما وفرزندانم و هر که را که نامه ام به او میرسد سفارش می کنم به تقوی و ترس از خدا و مرتب کردن و به هم پیوستن کارتان و اصلاح زد و خوردی که موجب جدایی بین شما گردد از کلیه نماز و روزه بهتر است ، از خدا بترسید ، از خدا بترسید ، درباره یتیمان ، پس برای دهانتان نوبت قرار ندهید ( گاه سیر و گاه گرسنه شان نگذارید) و نزد شما ( بر اثرگرسنگی و برهنگی و بی سرپرستی ) فاسد و تباه نشوند.

از خدا بترسید ، از خدا بترسید در باره همسایگانتان که آنان سفارش شده پیغمبرانتان هستند و همواره درباره ایشان سفارش می فرمود تا گمان کردیم برای آنها (از همسایه) میراث قرار دهد .

بترسید از خدا ،  بترسید از خدا درباره قرآن که دیگران با عمل به آن از شما پیشی نگیرند ، از خدا بترسید ، از خدا بترسید درباره نماز که ستون دین است . از خدا بترسید درباره خانه پروردگارتان آن را خالی مگذارید تا زنده هستید که اگر آن را رها کنید مهلت داده نمی شوید . از خدا بترسید ، از خدا بترسید درباره جهاد به داراییها و جانها و زبانهایتان ـ در راه خداـ بر شما باد که با هم وابستگی و دوستی و به هم ببخشاید ، و از پشت کردن به یکدیگر و جدایی از هم بترسید امر به معروف ونهی از منکر را رها مکنید که بد کرداران بر شما مسلط می شوند پس از آن دعا کنید روا نشود.

ای پسران عبدالمطلب نمی خواهم شما را بیابم که از خونهای مسلمانان فرو روید به بهانه اینکه بگویید امیرالمومنین کشته شد ، امیرالمومنین کشته شد، بدانید که به عوض من کشته نشود مگر کشنده ام بنگرید هر گاه بر اثر این ضربه او من مُردم به عوض آن ضربتی به او بزنید و باید او مثله نشود که از رسول خدا شنیدم می فرمود از مثله نمودن دوری کرده ، بترسید هر چند به سگ آزار رساننده باشد . . .

یا علی . . .  

" به نام خداوند بخشاینده ی مهربان "

نگاه کن ،

   که غم درون دیده ام

           چگونه قطره قطره آب می شود

                                   چگونه سایه ی سیاه سرکشم

                                                    اسیر دست آفتاب می شود . . .

نگاه کن ،

        تمام هستی ام خراب می شود

                              شراره ای مرا به کام می کشد

                                                         مرا به دام می کشد . . .

نگاه کن ،

      تمام آسمان من پر از شهاب می شود

                                         تو آمدی ز دورها و دورها

ز سرزمین عطرها و نورها

             نشانده ای مرا کنون به زورقی

                               ز عاجها ، ز ابرها ، بلورها

                                               مرا ببر امید دلنواز من . . .

ببر به شهر شعرها و شورها 

                      به راه پر ستاره می کشانی ام

                                       فرا تر از ستاره می نشانی ام . . .

نگاه کن ،

    من از ستاره سوختم

           لبالب از ستارگان تب شدم

                       چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل

                                           ستاره چین برکه های شب شدم  . . .

چه دور بود پیش از این زمین ما

         به این کبود غرفه های آسمان

                     کنون به گوش من دوباره می رسد

                                                              صدای تو . . .

صدای بال برفی فرشتگان

             نگاه کن که من کجا رسیده ام

                                 به کهکشان ، به بیکران ، به جاودان

                                                   کنون که آمدیم تا به اوجها . . .

مرا بشوی با شراب موجها

            مرا بپیچ در حریر بوسه ات

                             مرا بخواه در شبان دیر پا

                                         مرا دگر رها مکن . . .

مرا از این ستاره ها جدا مکن

                 نگاه کن که موم شب براه ما

                            چگونه قطره قطره آب می شود

                    صراحی سیاه دیدگان من

                                  به لای لای گرم تو

                                             لبالب از شراب خواب می شود . . .

به روی گاهواره های شعر من           

                   نگاه کن . . .

                             تو میدمی  و . .

         آفتاب . . .

                                          می شود . . .

                                                         "فروغ فرخزاد "

به نام خداوند عادل

هوا گرم بود . . . خیابون شلوغ . . . صدای بوق ماشینها همه جا پر شده بود . . . یکی از اون طرف فریاد می زد : پیچ شمرون ، فردوسی سه نفر !!! اینور صدای مردی می اومد که دائم می گفت : انواع کتابهای درسی ، پیش دانشگاهی ، دانشگاهی ، فنی ، مهندسی داخل مغازه . . . !!! دخترکی این گوشه داشت فالهای نفرخته اش رو می شمرد . . . وسط خیابون پسر کوچکی که به زور سرش از لا به لای ماشینها دیده می شد داشت برای ماشینهای وسط چهارراه اسفند دود می کرد و از پنجره ی ماشینهای مدل بالا درونشون رو نگاه می کرد به امید اینکه یک اسکناس از اونها بهش برسه . . . و همچنان ثانیه ها پی هم می دویدند . . .

پسرک کل خیابون انقلاب رو زیر و رو کرد . از لوازم التحریریهای بـَر ِ خیابون انقلاب تا تا لوازم التحریریهای لوکس پاساژ فروزنده و بازارچه ی کتاب . . .

-         ببخشید آقا !

n     بله !!!  

-         خسته نباشید ، خودکار آبی ریز نویس "لومو کالر" استدلر دارید !!!؟؟

n     یه جنس بهتر از استدلر دارم تازه اومده به بازار . . . عینهو خودنویسه !خوش دست تر از استدلر هم هست . دو و پونصد هم قیمتشه !می خوای بیارم برات . . .

-         لومو کالر استدلر ندارید . . . ؟

n     یه دقیقه وایسا ! . . . ( بعد از چند لحظه گشتن ! ) . . . نه ! ندارم داداش !!! ( رو به دختری اونور مغازه : ) اون کتاب هفت ونیم خانم با تخفیفش می شه هفت تومن !!!

-         مرسی خداحافظ . . .

از مغازه زد بیرون . . . با خودش گفت :

-         مثل اینکه طلسم شده ها !

راه افتاد ، رسید به لوازم التحریری اندیشمند . . . وارد شد . . .

-         خسته نباشید قربان . . . !

n     بفرمائید !

-         ببخشید ! خودکار آبی ریز نویس لومو کالر استدلر دارید !؟

n     والا نمی دونم جوون ! یه جنس استدلر دارم که فروشش زیاده ... مشتریام هم راضین ! بین به دردت می خوره  ...

یه نگاهی به خودکار انداخت و گفت . . .  

-         مرسی ممنون ! خدانگهدار . . .

-         نه ! مثل اینکه امروز روز من نیست . . . مثل اینکه نمی خواد این دفعه پیدا بشه !

 همینطوری داشت غرولند می کرد . . . توی خیابون انقلاب راه می رفت و به دنبال خودکار آبی ریز نویس لومو کالر استدلر می گشت ... حتی چند لوازم التحریری اونور خیابون فخررازی و اون لوازم التحریری نزدیک دانشگاه تهران رو خوب زیرو رو کرد . . . ولی فایده نداشت . . . داشت مسیری که اومده بود رو بر می گشت که توجه اش به مرد جوونی که کنار جوب و بر خیابون و نزدیک ایستگاه اتوبوس یه پارچه ی 2 در 1 روی زمین پهن کرده بود و روی اون پارچه هم چند بسته خودکار بیک و پلیکان ، بهمراه تعدادی مداد پاک کن و خط کش که دارای اشکال هندسی بود ، و چند بسته مداد رنگی و و مداد های مشکی HB ساده ی سوسمار نشان ، گذاشته بود ، جلب شد . . . گویا وقتی این مسیر رو اومده بود اصلا اون مرد جوون رو ندیده بود . . .خیلی ساده از کنارش گذشت . . . کمی دورتر شد . . .و رفت توی فکر . . . چند قدم جلوتر رفت و ایستاد . . . داشت به این فکر می کرد که این ترم چقدر به این خودکار آبی ریز نویس لومو کالر استدلر احتیاج داره !!! آیا واقعا برای اون توفیری داشت که چیزی غیر از اون خودکار دستش بگیره . . .

انگار یکی داشت باهاش حرف می زد :

-         سهم تو از این همه خودکارهای رنگ و وارنگ  توی لوازم التحریریهای خوشگل و مثلا لوکس میدون انقلاب چیه !؟ آیا واقعا اون خودکارای که تو باهاشون سرنوشت تحصیلیتو رقم می زنی توی همین مغازه هاس ... ؟؟؟ نه . . . ! نه ، نیست . . . ! سهم تو جای دیگه اس . . .

برگشت و و رفت به سراغ مرد جوون . . . یه نگاهی بهش انداخت و گفت :

-         سلام آقا ! خودکاراتون چنده ؟

مرد جوون پاسخ داد :

n          همه ی خودکارام دونه ای صدو پنجاه تومنه ! مدادها هم صد تومن ، مداد پاک کنها هم هر کدوم صد تومنن ! خط کش ها هم دیویست تومن . . . ! هر کدوم رو می خوایید بردارید . . .

پسرک نگاهی به اون پارچه که روی زمین پهن کرده بود و کمی هم گوشه اش پاره شده بود انداخت . . .باورش نمی شد . . . تقریبا اون چیزایی که می خواست ، روی اون پارچه ی 2 در 1 می شد پیدا کرد . . .سه تا خودکار برداشت ... آبی . . . قرمز . . . مشکی . . .یادش اومد پاک کنش پریروز وقتی داشت از انتخاب واحد برمی گشت از دانشگاه ، گم شده بود . . . تازه یادش افتاد که خواهرش سفارش یه پاک کن داده بود بهش و گفته بود حتما براش بگیره . . . فردا امتحان زبان داره به شدت به پاک کن نیازمند . . . !!! دوتا پاک کن هم برداشت . . . کمی فکر کرد و یادش اومد که پس فردا تولد خواهرشه ! خواهرش نقاشی خیلی دوست داشت . . . تصمیم گرفت علاوه بر عروسکی که دیروز براش گرفته بود یه بسته مداد رنگی هم براش بگیره تا دیگه خیالش راحت باشه . . . پس یه بسته مداد رنگی دوازده تایی هم برداشت . . .

رو به مرد جوون کرد و گفت :

-         آقا من اینا رو ور می دارم . . . همه اش چقدر می شه ؟

مرد جوون چشماش از شادی برقی زد و گفت :

n     اصلا قابل شما رو نداره به خدا . . . هر چی می خوایین بدین . . .

-         شما لطف دارین . . . شما بفرمایین چه قدر می شه . . . من همون مقدار تقدیمتون کنم . . .

n     سلامت باشین ، بازم قابل شما رو نداره ! همه اش می شه . . .

.

.

.

هوا گرم بود . . . خیابون شلوغ . . . صدای بوق ماشینها همه جا پر شده بود . . . یکی از اون طرف فریاد می زد : پیچ شمرون ، فردوسی سه نفر !!! اینور صدای مردی می اومد که دائم می گفت : انواع کتابهای درسی ، پیش دانشگاهی ، دانشگاهی ، فنی ، مهندسی داخل مغازه . . . !!! دخترکی این گوشه داشت فالهای نفرخته اش رو می شمرد . . . وسط خیابون پسر کوچکی که به زور سرش از لا به لای ماشینها دیده می شد داشت برای ماشینهای وسط چهارراه اسفند دود می کرد و از پنجره ی ماشینهای مدل بالا درونشون رو نگاه می کرد به امید اینکه یک اسکناس از اونها بهش برسه . . . و همچنان ثانیه ها پی هم می دویدند . . .

پسرک توی اوتوبوس نشسته بود داشت از پنجره ی اتوبوس بیرون رو نگاه می کرد . . .

اینبار زیاد براش فرقی نمی کرد که توی آفتاب باشه یا توی سایه . . . لبخندی از روی رضایت هم روی لبش بود و هم توی دلش . . .انگار خیالش راحت شده بود . . .  واز مشغله هاش دور افتاده بود . . .یه نگاهی به داخل کیفش انداخت . . . به وسایلش ، به خودکارا و مدادهایی که امروز از اون مرد جوون خریده بود . . .خنده ای شیرین کرد و در کیفش رو بست . . .خیالش راحته راحت بود که برای یک ترمش خرید خوبی کرده . . . داشت به این فکر می کرد که چه قدر دلش برای اینکه با خودکار بیک بنویسه تنگ شده ! آخرین بار توی دوم دبیرستان بود که با خودکار بیک می نوشت . . . خیلی آسوده خاطر بود . . . به خاطر اینکه اینبار با خیال راحت خرید کرده . . . و از همه مهمتر اینکه پسرک امروز سهم خودش رو خریده بود . . . سهم خودِ خودشو . . . همون خودکاری که باید باهاش سرنوشت تحصیلیشو رقم می زد . . . و این بیشتر از هر چیزی اون رو خرسند کرده بود ... همه اش توی ذهنش آخرین تصویری که از اون مرد جوون دیده بود رو داشت مرور می کرد . . .همون لبخند رضایتی که مرد جوون بهش زده بود . . . هیچ وقت نمی تونست فراموشش کنه . . .

توی همین افکار بود که یکی آروم روی دوشش زد و گفت :

-         پسرم ! بلیطت یادت نره . . .

یا علی . . .

به نام او . . .

من از بادها بیگانه ترم ! از من مپرس نشانی چراغهای پشت پنجره را ،

من پیامبر بغض خیس آسمانم ! بی نشان تر از هـُـرم پشت پنجره ، آفتاب

می شناسم که بیشترین سخاوت آسمان است . تو باز آن سوی میدانی !

آنسوی ضخامت پنجره و هنوز هم صدای کال روز در طرف توست که

بخت می بافـد .

من از خاک پاک ترم ! اما تو مقدسی شفاعت تو کافیست که چشم را تا

بیکرانی نگاه بالا برد .

همین که بدانم پشت تمام نگاهها آرزوی تو خوابیده اشک را نمی گریزم .

من از تو جاری ترم ! از من مخواه که مسخ شده بگریزم از کنار دستانی

که به تائید نیاز برآمده اند . از من نبین بنشینم و تمام بی ستونها را به نام

فرهاد فریاد زنم . فرهاد جوانی تو بود فرهاد منم ! و هرروز روبروی

تحیر بی رمق من تیشه با شیرین من هم آغوش می شود .

من از آتش آبادترم ! از من نیست که خاکستر عاطفه انگیزترین روحها

پامال ِ پایکوبی ِ فرشتگان شود . فکر نمی کنی گاهی اوقات لازم است

یک نیست ، یک هیچ ، یک نباید به اشک رشک برد ؟ بی هیچ تر از

همیشه تشییع می شویم . حتی مرگ هم « آنی » است که  می گذرد و تو

آنقدر عجیبی که وقتی در مفهومت گمم ، خراب می شوم ، خشک می

شوم . نجابتم زیر سئوال می رود و حصارها را فراموش می کنم . و

هنگامی که تو را می یابم . . .

به من بگو اگر قلمم را بفروشم در کدام یک از طبقات زیرین جهنم جای

می گیرم ! یا اگر به تحیر گیج تاریخ بخندم مرا به شولای کدام انتقام می

پیچند ؟ مردان پشت پنجره خوابند . رابطه ها مسمومند روی قلبها قیمت

آویخته اند و همه برهوتی از سایه های احتیاج اند . اما تو سهم بزرگ ما

از مایی . . .

«  قلم مرا می خری ؟ ! »

مهرانا

به نام حق وعده داده شده

      بر آستان جانان گر سر توان نهادن

                                    گلبانگ سر بلندی بر آستان توان زد . . .

کاش کسی پیدا شود و یکبار دیگر واژه ی غیبت را برایمان معنا

کند . . .

اَمان از آموخته های ناقص دوران کودکی که هنوز هم گمراهمان

می کند و افسوس که ذهنهای کودکانه ، اولین آموخته ها را حتی اگر

اشتباه باشند را به آسانی می پذیرد و به این آسانی رهایشان نمی

کنند . . .

غیبت را اول بار در مدرسه و کلاس درس شنیدیم . . . آن روز که

همکلاسی ما نیامد و جایش روی نیمکت کلاس خالی ماند ، به ما

گفتند : " او غیبت کرده است ! " و ما آموختیم : " وقتی کسی در

جمع ما نیست و ما از او بی خبریم و او نیز نمی داند چه بر ما می

گذرد ، غیبت به وقوع پیوسته است . . .

هنوز هم گرفتار این کج فهمی بزرگ هستیم . . .

حالا هم که امام زمان (عج) را غایب می دانیم ، ذهنهایمان اسیر

این پندار کودکانه است و در بند این تصور موهوم که : " او در

میان ما نیست و از نزد ما رفته و درست شبیه همکلاسی ِ سالیان

پیش ، از ما بی خبر است و ما نیز از او بی خبر . . .

کاش کتابهای لغت را یکبار دیگر ورق بزنیم و معنای صحیح کلمات

را صحیح و کامل بیاموزیم . . . و بدانیم که غیبت یعنی نهان بودن

و پنهان زیستن نه گم شدن و نبودن  . . . !

کاش معنای درست غیبت را به جان دریابیم و " حضور پنهانی "

را جایگزین هر مفهوم دیگری سازیم که ذهنهایمان را اشغال کرده

است . . .

اگر چنین شود ، دیگر به این آسانی زبانمان را به هر یاوه نخواهیم

آلود و چشمهایمان را به هر گناه نخواهیم آزرد . . . زیرا می دانیم

چشمهای بینایش هر چه می کنیم می بیند و گوشهای شنوایش هر چه

می گوییم ، می شنود و کارنامه ی هفتگی ما را با همه ی نمرات

اندک و ناچیزش ، جمعه ها می نگرد . . .

کاش یقین کنیم که روی همین خاک قدم بر می دارد و از همین هوا

نفس می کشد و بعید نیست شانه به شانه ی ما در همین کوچه و

خیابان قدم بر می دارد .

کاش مطمئن شویم که با " حضور پنهانی " اش از همه ی احوال ما 

باخبر است و شریک رنج ها و شادی های ماست .

کاش یقین کنیم که در غیبت هم می شود با دلی صاف و پاک ، و

توفیق و اقبالی بلند او را دید و از حالش با خبر شد .

کاش امام غایب (عج ) را اینگونه حاضر بدانیم و پیشانی ِ ارادت بر آستان

جانانش بساییم . . .

یا علی . . .